In 2019 heb ik de Salland Trail 25 km gelopen. Deze heb ik de hele weg gelopen met een glimlach op mijn gezicht. Wat ontzettend genieten dat dat was!
Dus ik wou in 2020 weer graag meedoen en ik ben niet bang voor een uitdaging, dus waarom niet voor de 50 km inschrijven? Genoeg tijd om te trainen dus laten we er voor gaan.
Schema opgezocht, beginnen met trainen, maart 2020 was ik voor het gevoel klaar voor de uitdaging, maar helaas, 2 dagen voor de Salland Trail zou plaatsvinden, werd het evenement afgelast vanwege Corona…
Wat een teleurstelling… maar niet getreurd, van uitstel komt geen afstel. Dus weer de trainingen opgepakt en op hartslag gaan trainen. De lange duurlopen op een zo laag mogelijke hartslag lopen waren in het begin een ramp, want hartslag kreeg ik niet in de juiste zone… maar eigenwijs als ik ben, gewoon stug volgehouden en uiteindelijk begon ik resultaat te zien. Hartslag zakte van 150 tijdens lange duurlopen rustig aan (heeft zeker wel een jaar geduurd) naar 127. Het waren eerst uitdagende loopjes maar na verloop van tijd zijn dit mijn favoriete duurlopen geworden. Heerlijk rustig lopen, een paar uur achter elkaar, en nog het gevoel bij thuiskomst hebben dat je nog wel verder had gekund.
Februari 2021:
Nu zo mogelijk nog meer klaar voor de 50 km uitdaging… maar helaas, weer ging de Trail niet door.
Voor mij wel fijn, want eind februari tijdens een duurloopje met de hond ging ik onderuit en bleken later mijn enkelbanden te zijn (in)gescheurd. Wat een ramp. 7 weken niet kunnen hardlopen.
Na groen licht van de fysio weer rustig aan begonnen met opbouwen. 1 minuut wandelen, 1 minuut hardlopen… en dan kom je van duurlopen van 30-32 km… Maar, wauw, wat was het fijn om weer te kunnen rennen!
Ik was bang dat de conditie helemaal weg zou zijn, maar blijkbaar heeft het trainen op hartslag gezorgd voor een hele stevige basisconditie, want binnen 2 maanden kon ik al weer een halve marathon rennen.
De rest van het jaar lekker doorgetraind, mooie lange duurlopen kunnen doen. Samen met Anne voor de kerst een marathon gerend op een rustig tempo met een lage hartslag.
Ik was er klaar voor.
Maart 2022:
Eindelijk is het zover. Salland Trail heeft groen licht gekregen en zal eindelijk gewoon door kunnen gaan!
De week voor de Trail beginnen de zenuwen te komen. Heb ik wel genoeg getraind? Ga ik het wel halen? Wat als…
Maar iedereen in de omgeving heeft er het volste vertrouwen in en zegt dat het moet lukken, dus dat neem ik dan maar aan.
Zaterdagmorgen 12 maart 8.30 uur. Bertus telt af en we mogen gaan. Lekker rustig aan beginnen, we moeten nog een heel eind. De 1e 15 km gaan soepel, 1e drankpost, even bijtanken, en weer door. Bij 22 km komen we aan bij Het Ravijn, waar de 2e post staat. Hier even zitten, bijkomen beetje kletsen en daarna snel weer door voor de 2e helft.
Op 25 km kom ik in een dipje, “het is nog zo ver, ga ik het wel halen”, ik struikel 4x kort achter elkaar bijna over wortels, word heel boos op mezelf, “waarom wil je dit dan ook? 25 km was toch ook prima geweest??” … maar mezelf weer bij elkaar gepakt en even flink toegesproken: je kan dit, je gaat hem gewoon uitlopen. En nu niet meer zeuren, doorlopen!
Het goede gevoel komt weer terug en zo hobbel ik lekker nog een paar uur verder. Nog een drankpost, nog een stukje lopen, nog een drankpost, en dan het besef dat het nog maar 7 km is…
Dit gaat gewoon echt lukken!
Dat gevoel als je over de finish komt na zo lang trainen, lange duurlopen in de kou en regen…
Het is het allemaal waard geweest.
Het gevoel wat nu overheerst is vooral TROTS.
